10 τρόποι να γίνεις καλίτερος άνθρωπος - Για να γίνεις εκείνος που θα'θελες να ήσουν...
1. Άσκηση της υπομονής σε ό,τι κάνεις και κατάλαβε πως τα αποτελέσματα απαιτούν χρόνο, αφοσίωση κ σκληρή δουλειά. Περάτωση ενός απλού σκοπού σήμερα, δίνει το έναυσμα για δυσκολότερους στόχους αργότερα.
2. Η κριτική των άλλων είναι εύκολη ενώ για σένα τον ίδιο είναι εξόχως δύσκολη. Κοίταξε ειλικρινά τον εαυτό σου και πες τι θα'θελα ν' αλλάξω στον εαυτό μου; Ποιά είναι τα δυνατά μου σημεία κ ποιές οι αδυναμίες μου; Τι θα'πρεπε ν' αφήσω;
3. Δεν υπάρχει πρόοδος στην δυσαρέσκεια. Τα συναισθήματα συνδέονται απ' ευθείας με τον τρόπο που προσλαμβάνεις τον κόσμο γύρω σου. Βλέποντας τα πράγματα με θετικό τρόπο μπορεί να κάνει τη ζωή σου καλίτερη κ να ενδυναμώσει την εμπιστοσύνη κ αυτοεκτίμηση.
4. Όπως ικανοποιείς τις ανάγκες του σώματος σου έτσι κάνε και για την ψυχή σου. Ο καθένας μας έχει ανάγκη από ανάπαυση, αγάπη κ αποδοχή. Αφιέρωσε τουλάχιστον πέντε αβίαστα λεπτά την ημέρα για διαλογισμό ή άλλη χαλαρωτική ασχολία.
5. Άκου την καρδιά σου. Η λογικότερη, ωφελιμιστικότερη, γρηγορότερη άποψη μπορεί να αντιτίθεται σ' αυτό που ενδόμυχα πιστεύεις κ που μπορί να σε ανταμοίψει περισσότερο. Το να ακολουθείς την καρδιά σου μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη σοφία.
6. Δέξου πως δεν έχεις κανέναν έλεγχο στις πράξεις των άλλων κ ανακάλυψε την ελευθερία που φέρνει η συγχώρεση. Αν αφήσεις όλες τις πληγές του παρελθόντος αυτό θα φέρει ωφέλεια κ στο σώμα σου κ στο πνεύμα σου.
7. Κατάλαβε πως η αποτυχία αν και οδυνηρή, μπορεί κ να είναι ευεργετική. Μάθε απ' τα λάθη σου. Δείξε στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
8. Μη σταματάς να μαθαίνεις. Η αληθινή σοφία προέρχεται απ' τη μάθηση κι αυτή μεγαλώνει όσο είσαι ανοιχτός στις νέες ιδέες κ προτάσεις.
9. Ό,τι είναι στο χέρι σου να κάνεις, το ίδιο είναι και να μη κάνεις. Η αυτο-πειθαρχία είναι είναι η πηγή όλων των αρετών. Αποφεύγοντας τοξικές ουσίες κ κρατώντας σώμα κ πνεύμα υγιές, θα σε βοηθήσουν να σταματήσεις τις κακές συνήθειες κ να ενστερνισθείς θετικές στη θέση τους.
10. Τα μέσα για ανάπτυξη κ αλλαγή βρίσκονται μέσα σου κ δεν μεταβιβάζονται σε κανέναν άλλο. Ζήσε τη ζωή σου όπως θα'θελες να είναι, καλλιέργησε την πρόοδο, ανάλαβε ευθύνες κ αγάπα τον εαυτό σου.
Και πόσα άλλα ακόμη θα μπορούσαν να προστεθούν. Ακόμη και μικρά. Και ίσως είναι καλύτερα να ξεκινάμε από τα μικρά, από τα λίγα, από τα ασήμαντα. Αυτό είναι το καλύτερο παρά το να ζούμε σε τέλμα
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ
Ο Πελοπίδας (410 π.Χ. - 364 π.Χ) ήταν αρχαίος Θηβαίος στρατηγός, πολιτικός και διοικητής του Ιερού Λόχου. Ήταν ένας από τους δημιουργούς της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο.
[Επεξεργασία] Η άνοδος του ΠελοπίδαΠατέρας του ήταν ο Ιπποκλής, ένας πλούσιος Θηβαίος. Το 382 π.Χ. τρεις Θηβαίοι ολιγαρχικοί, ο Αρχίας ο Θηβαίος, ο Λεοντίδας και ο Φίλιππος ζήτησαν την βοήθεια της Σπάρτης για να καταλάβουν την εξουσία. Με επέμβαση του Σπαρτιάτη στρατηγού Φοιβίδα, ο οποίος κατέλαβε την Καδμεία, επιβλήθηκε στην Θήβα φιλολακωνικό ολιγαρχικό πολίτευμα. Τότε ο Πελοπίδας έφυγε για την Αθήνα για να επιστρέψει το 379 π.Χ. Η συνωμοσία που οργάνωσε οδήγησε στην δολοφονία των τριών ολιγαρχικών και στην αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το 378 π.Χ. ανέλαβε το αξίωμα του Βοιωτάρχη ενώ του ανατέθηκε και η διοίκηση του Ιερού Λόχου. Συμμετείχε στη νικηφόρα μάχη της Τεγύρας το 375 π.Χ. και στην μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ όπου οι Θηβαίοι επικράτησαν. Μετά την νίκη των Θηβαίων στα Λεύκτρα ξεκίνησε η περίοδος της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον Ελλαδικό χώρο
[Επεξεργασία] Η δράση του κατά την περίοδο της Θηβαϊκής ηγεμονίαςΤο 369 π.Χ. εκστράτευσε μαζί με τον Επαμεινώνδα, στην Πελοπόννησο για να ενισχύσουν το Αρκαδικό κοινό. Με την εκστρατεία αυτή απέσπασαν την Μεσσηνία από την Σπάρτη και επαναδημιουργήθηκε το κράτος των Μεσσήνιων μετά από τέσσερις αιώνες. Την επόμενη χρονιά ο Πελοπίδας εκστράτευσε εναντίον του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου. Στην εκστρατεία αυτή αιχμαλωτίστηκε ο μελλοντικός Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο οποίος μεταφέρθηκε στην Θήβα. Σε επόμενη εκστρατεία του στην Θεσσαλία αιχμαλωτίστηκε αλλά απελευθερώθηκε μετά από εκστρατεία στην περιοχή του Επαμεινώνδα. Το 365 π.Χ. πήγε ως αντιπρόσωπος της Θήβας στον Πέρση βασιλιά όπου εξασφάλισε χρηματοδότηση της πόλης του από τους Πέρσες. Με τα χρήματα των Περσών οι Θηβαίοι δημιούργησαν αξιόλογο στόλο με τον οποίο άρχισαν να αποσπούν περιοχές που άνηκαν στην δεύτερη Αθηναϊκή συμμαχία. Το 364 π.Χ. εκστράτευσε για δεύτερη φορά κατά του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου. Οι Θηβαίοι συγκρούστηκαν με τον στρατό του Αλέξανδρου στην περιοχή Κυνός Κεφαλές όπου ο Πελοπίδας σκοτώθηκε. Στην μάχη στις Κυνός Κεφαλές οι Θηβαίοι τελικά επικράτησαν και έθαψαν με μεγάλες τιμές τον Πελοπίδα και στους Δελφούς έστησαν μεγάλο αδριάντα προς τιμήν του.
[Επεξεργασία] Η άνοδος του ΠελοπίδαΠατέρας του ήταν ο Ιπποκλής, ένας πλούσιος Θηβαίος. Το 382 π.Χ. τρεις Θηβαίοι ολιγαρχικοί, ο Αρχίας ο Θηβαίος, ο Λεοντίδας και ο Φίλιππος ζήτησαν την βοήθεια της Σπάρτης για να καταλάβουν την εξουσία. Με επέμβαση του Σπαρτιάτη στρατηγού Φοιβίδα, ο οποίος κατέλαβε την Καδμεία, επιβλήθηκε στην Θήβα φιλολακωνικό ολιγαρχικό πολίτευμα. Τότε ο Πελοπίδας έφυγε για την Αθήνα για να επιστρέψει το 379 π.Χ. Η συνωμοσία που οργάνωσε οδήγησε στην δολοφονία των τριών ολιγαρχικών και στην αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το 378 π.Χ. ανέλαβε το αξίωμα του Βοιωτάρχη ενώ του ανατέθηκε και η διοίκηση του Ιερού Λόχου. Συμμετείχε στη νικηφόρα μάχη της Τεγύρας το 375 π.Χ. και στην μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ όπου οι Θηβαίοι επικράτησαν. Μετά την νίκη των Θηβαίων στα Λεύκτρα ξεκίνησε η περίοδος της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον Ελλαδικό χώρο
[Επεξεργασία] Η δράση του κατά την περίοδο της Θηβαϊκής ηγεμονίαςΤο 369 π.Χ. εκστράτευσε μαζί με τον Επαμεινώνδα, στην Πελοπόννησο για να ενισχύσουν το Αρκαδικό κοινό. Με την εκστρατεία αυτή απέσπασαν την Μεσσηνία από την Σπάρτη και επαναδημιουργήθηκε το κράτος των Μεσσήνιων μετά από τέσσερις αιώνες. Την επόμενη χρονιά ο Πελοπίδας εκστράτευσε εναντίον του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου. Στην εκστρατεία αυτή αιχμαλωτίστηκε ο μελλοντικός Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο οποίος μεταφέρθηκε στην Θήβα. Σε επόμενη εκστρατεία του στην Θεσσαλία αιχμαλωτίστηκε αλλά απελευθερώθηκε μετά από εκστρατεία στην περιοχή του Επαμεινώνδα. Το 365 π.Χ. πήγε ως αντιπρόσωπος της Θήβας στον Πέρση βασιλιά όπου εξασφάλισε χρηματοδότηση της πόλης του από τους Πέρσες. Με τα χρήματα των Περσών οι Θηβαίοι δημιούργησαν αξιόλογο στόλο με τον οποίο άρχισαν να αποσπούν περιοχές που άνηκαν στην δεύτερη Αθηναϊκή συμμαχία. Το 364 π.Χ. εκστράτευσε για δεύτερη φορά κατά του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου. Οι Θηβαίοι συγκρούστηκαν με τον στρατό του Αλέξανδρου στην περιοχή Κυνός Κεφαλές όπου ο Πελοπίδας σκοτώθηκε. Στην μάχη στις Κυνός Κεφαλές οι Θηβαίοι τελικά επικράτησαν και έθαψαν με μεγάλες τιμές τον Πελοπίδα και στους Δελφούς έστησαν μεγάλο αδριάντα προς τιμήν του.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ
Ιερό Βήμα
Το Iερό Βήμα καταλαμβάνει το ανατολικό άκρο του ναού. Ονομάζεται έτσι διότι βρίσκεται υψηλότερα από τον υπόλοιπο ναό, κατ' επίδραση των ρωμαϊκών βασιλικών, οι οποίες ήταν υπερυψωμένες στο σημείο αυτό, από όπου ομιλούσαν οι ρήτορες των δικαστηρίων. Θεωρείται χώρος ιερός, επειδή εκεί τελούνται τα ιερά μυστήρια, με κορυφαίο το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Επιτρέπεται η είσοδος μόνο των κληρικών και γι' αυτό ονομάζονταν άδυτον και άβατον. Στους βυζαντινούς χρόνους, στον μόνο λαϊκό, στον οποίο επιτρέπονταν ή είσοδος ήταν ο αυτοκράτορας, διότι θεωρούνταν ιερό πρόσωπο (Σωζομενού Εκκλ. Ιστ. Ζ΄25).
Το άγιο Βήμα συμβολίζει τον Παράδεισο, την άνω Ιερουσαλήμ (Αποκ.21:2), μέσα στον οποίο τελείται ακατάπαυτα η ουράνια Θεία Λειτουργία, με λειτουργούς τους αγγέλους.
Η ανατολική πλευρά του ιερού Βήματος καταλήγει, όπως αναφέραμε, σε κόγχη, η οποία ονομάζεται Πλατυτέρα. Στο μέσον του ιερού Βήματος βρίσκεται η αγία Τράπεζα (Mensa Sacra). Ονομάζεται και ιερό Θυσιαστήριο, διότι πάνω σε αυτή τελείται η αναίμακτη απολυτρωτική Θυσία του Χριστού στο διηνεκές. Η αγία Τράπεζα συμβολίζει τον ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, μέσα από τον οποίο πήγασε η αληθινή ζωή του κόσμου. Τα δε πολυτελή καλύμματα, της αγίας Τραπέζης συμβολίζουν τα ιερά σάβανα και τη σινδόνα, με την οποία τυλίχθηκε το άχραντο Σώμα του Χριστού κατά την θεία ταφή Του. Όπως είχαμε τονίσει παραπάνω στους πρωτοχριστιακούς χρόνους ως άγιες Τράπεζες χρησιμοποιούνταν τάφοι μαρτύρων. Αυτή η συνήθεια προήλθε προφανώς από επίδραση του χωρίου της Αποκαλύψεως 6,9 ‘και είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν του αρνίου ήν είχον’. Συνεχίζοντας αυτή την παράδοση η Εκκλησία μας μέχρι σήμερα, κατά τον εγκαινιασμό, ο επίσκοπος τοποθετεί λείψανα αγίων σε κρύπτη της αγίας Τραπέζης. Εάν δεν έχει εγκαινιασθεί ο ναός χρησιμοποιείται το ιερό αντιμήνσιο, ειδικό ύφασμα, το οποίο φέρει την παράσταση της ταφής του Κυρίου και έχει ραμμένα επάνω άγια λείψανα.
Η αγία Τράπεζα στηρίζεται συνήθως σε έναν στύλο, ο οποίος συμβολίζει τον ασάλευτο στύλο της Εκκλησίας, το Χριστό, ή σε τέσσερις στύλους που συμβολίζουν τους τέσσερις Ευαγγελιστές. Πάνω στην αγία Τράπεζα υπάρχει το ιερό Ευαγγέλιο, το οποίο συμβολίζει την πραγματικό παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία και το γεγονός ότι η Εκκλησία διαφυλλάσει την Αλήθεια. Υπάρχει ακόμα ο Σταυρός ευλογίας, ο οποίος συμβολίζει την ανίκητη δύναμη της Εκκλησίας κατά του κακού, καθώς και το ιερό αντιμήνσιο, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Στο πάνω μέρος υπάρχει το ιερό Αρτοφόριο, πολυτελές κυτίο, ερμητικά κλειστό, στο οποίο φυλάσσεται ο καθαγιασμένος, από την Μ. Πέμπτη, άγιος ʼρτος εμποτισμένος με το τίμιο Αίμα του Κυρίου, για την μετάληψη των ετοιμοθάνατων πιστών. Εκατέρωθεν του Αρτοφορίου είναι τοποθετημένα τα κηροπήγια, τα οποία συμβολίζουν το ανέσπερο φως της χριστιανικής διδασκαλίας.
Πίσω από την αγία Τράπεζα υπάρχουν τα εξαπτέρυγα, μεταλλικά λάβαρα με παραστάσεις αγγελικών μορφών που ακτινοβολούν. Συμβολίζουν ασφαλώς το αγγελικό τάγμα των εξαπτερύγων αγγέλων, το οποίο παραστέκεται τιμητικά στο Θεό (Ησ.6:1-2, Αποκ.4:6-8). Στην περίπτωσή μας παραστέκονται τιμητικά στον Εσταυρωμένο Κύριο, ο Οποίος βρίσκεται ανάμεσα στα εξαπτέρυγα.
Στη βορειοανατολική πλευρά του ιερού βήματος υπάρχει η κόγχη της ιεράς Προθέσεως, η οποία συμβολίζει το ιερό σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου. Σε αυτή προετοιμάζονται τα τίμια Δώρα, πριν μεταφερθούν κατά τη Μεγάλη Είσοδο στην αγία Τράπεζα για να καθαγιασθούν. Η κόγχη αυτή φέρει την εικονογραφική παράσταση της Άκρας Ταπείνωσης και σπάνια την εικόνα της Γεννήσεως Στην Πρόθεση υπάρχει το άγιο Ποτήριο, στο οποίο σμίγεται ο οίνος (νάμα) και το νερό, τα οποία θα μεταβληθούν σε Αίμα Χριστού. Το Άγιο Ποτήριο ή Δισκοπότηρο είναι ένα κύπελο συνήθως χρυσό ή ασημένιο με υψηλή βάση, στο όποιο ρίχνεται ο οίνος και το ύδωρ την ώρα πού τελείται ή Άγία Προσκομιδή. Στη Θεία Λειτουργία άγιαζόμενα μετατρέπονται σε Αίμα Χρίστου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο τίθεται και το Σώμα του Χρίστου, μετά τον καθαγιασμό απ’ οπού μεταλαμβάνουν οι πιστοί. Εικονίζει το Ποτήριο εκείνο στο όποιο ο Κύριος Ιερούργησε και παράδωσε στους Αποστόλους το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Λουκ. κβ', 20).
Στη χριστιανική παράδοση κατά την τελετή της Προσκομιδής καθαγιάζεται μέσα σε αυτό Οίνος και Ύδωρ. Συμβολίζει το ποτήρι που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο.
Δίπλα υπάρχει το ιερό Δισκάριο, (μικρός, αβαθής, στρογγυλός δίσκος, χρυσός ή αργυρός, στον όποιο τοποθετείται, την ώρα πού τελείται ή Προσκομιδή ο Αμνός, το τεμάχιο άρτου, που αγιάζεται στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και θα μεταβληθεί σε Σώμα Χριστού, καθώς και άλλα τεμάχια από το πρόσφορο, αφιερωμένα στην Θεοτόκο, τους αγίους αγγέλους, τους ζώντες πιστούς, τους κεκοιμημένους πιστούς. Αυτό το ιερό σύνολο πάνω στο δισκάριο συμβολίζει την ενότητα της Εκκλησίας.,. Ομοίως πάνω σ' αυτόν τοποθετούνται οι μερίδες της Παναγίας, των Αγίων (των εννέα Ταγμάτων), των ζώντων και τεθνεώτων.
Συμβολίζει τη φάτνη της Βηθλεέμ, τη νεκρική κλίνη και τη γη.
Πάνω στο ιερό Δισκάριο υπάρχει επίσης ο Αστερίσκος, ο οποίος συμβολίζει τον αστέρα της Γεννήσεως και σκοπό έχει να εμποδίζει το ιερό κάλυμμα να ακουμπά στα τεμάχια του αγίου Άρτου. Στην ιερά Πρόθεση υπάρχει ακόμα η λαβίδα (κοχλιάριο) με το οποίο κοινωνούν οι πιστοί, η αγία λόγχη, η οποία συμβολίζει τη λόγχη που κεντήθηκε ο Κύριος κατά τη σταύρωση και ο σπόγγος που και αυτός συμβολίζει το σπόγγο που δόθηκε όξος στον Κύριο και το Ζέον, δοχείο που περιέχει ζεστό νερό, το οποίο χύνεται στο ιερό Πατήριο και συμβολίζει τη ζέση της πίστεως. Τέλος σε αυτή υπάρχουν τα καλύμματα των ιερών σκευών, ο αήρ και το ιερό μανδήλιο.
Άλλα σκεύη του ιερού Βήματος είναι το θυμιατήριο (θυμιατός), με το οποίο θυμιάζει ο ιερεύς το λαό και συμβολίζει την προσευχή των πιστών, η οποία κατευθύνεται ‘ως θυμίαμα ενώπιον του Θεού’ (Ψαλμ.140:2). Τα κουδουνάκια του θυμιατού συμβολίζει το εύηχο κήρυγμα της χριστιανικής διδασκαλίας και το άρωμα του θυμιάματος τη θεία χάρη (Φιλ.4:18). Οι λαμπάδες και οι φανοί των εισόδων και λιτανειών, τα οποία δίνουν λαμπρότητα στις ιερές ακολουθίες συμβολίζουν το φως του Χριστού, το οποίο διαλύει τα νοητά σκοτάδια των ανθρώπινων πλανών και ανοίγει το δρόμο για την εν Χριστώ σωτηρία.
Το ιερό Βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με το τέμπλο, το οποίο διαμορφώθηκε σταδιακά. Στις παλαιοχριστιανικές βασιλικές αποτελούνταν από μικρούς κονίσκους και μαρμάρινα ή ξύλινα θωράκια. Αργότερα προστέθηκαν οι μεγάλες εικόνες και διπλασιάστηκε σε ύψος και προστέθηκε το δωδεκάορτο, οπότε πήρε τη σημερινή του μορφή. Η επικοινωνία ιερού Βήματος και κυρίως ναού γίνεται με τις τρεις θύρες, την ωραία πύλη (κεντρική), από την οποία μπαινοβγαίνουν μόνο οι λειτουργοί, τη βόρεια και τη νότια πύλη.
Το Iερό Βήμα καταλαμβάνει το ανατολικό άκρο του ναού. Ονομάζεται έτσι διότι βρίσκεται υψηλότερα από τον υπόλοιπο ναό, κατ' επίδραση των ρωμαϊκών βασιλικών, οι οποίες ήταν υπερυψωμένες στο σημείο αυτό, από όπου ομιλούσαν οι ρήτορες των δικαστηρίων. Θεωρείται χώρος ιερός, επειδή εκεί τελούνται τα ιερά μυστήρια, με κορυφαίο το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Επιτρέπεται η είσοδος μόνο των κληρικών και γι' αυτό ονομάζονταν άδυτον και άβατον. Στους βυζαντινούς χρόνους, στον μόνο λαϊκό, στον οποίο επιτρέπονταν ή είσοδος ήταν ο αυτοκράτορας, διότι θεωρούνταν ιερό πρόσωπο (Σωζομενού Εκκλ. Ιστ. Ζ΄25).
Το άγιο Βήμα συμβολίζει τον Παράδεισο, την άνω Ιερουσαλήμ (Αποκ.21:2), μέσα στον οποίο τελείται ακατάπαυτα η ουράνια Θεία Λειτουργία, με λειτουργούς τους αγγέλους.
Η ανατολική πλευρά του ιερού Βήματος καταλήγει, όπως αναφέραμε, σε κόγχη, η οποία ονομάζεται Πλατυτέρα. Στο μέσον του ιερού Βήματος βρίσκεται η αγία Τράπεζα (Mensa Sacra). Ονομάζεται και ιερό Θυσιαστήριο, διότι πάνω σε αυτή τελείται η αναίμακτη απολυτρωτική Θυσία του Χριστού στο διηνεκές. Η αγία Τράπεζα συμβολίζει τον ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, μέσα από τον οποίο πήγασε η αληθινή ζωή του κόσμου. Τα δε πολυτελή καλύμματα, της αγίας Τραπέζης συμβολίζουν τα ιερά σάβανα και τη σινδόνα, με την οποία τυλίχθηκε το άχραντο Σώμα του Χριστού κατά την θεία ταφή Του. Όπως είχαμε τονίσει παραπάνω στους πρωτοχριστιακούς χρόνους ως άγιες Τράπεζες χρησιμοποιούνταν τάφοι μαρτύρων. Αυτή η συνήθεια προήλθε προφανώς από επίδραση του χωρίου της Αποκαλύψεως 6,9 ‘και είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν του αρνίου ήν είχον’. Συνεχίζοντας αυτή την παράδοση η Εκκλησία μας μέχρι σήμερα, κατά τον εγκαινιασμό, ο επίσκοπος τοποθετεί λείψανα αγίων σε κρύπτη της αγίας Τραπέζης. Εάν δεν έχει εγκαινιασθεί ο ναός χρησιμοποιείται το ιερό αντιμήνσιο, ειδικό ύφασμα, το οποίο φέρει την παράσταση της ταφής του Κυρίου και έχει ραμμένα επάνω άγια λείψανα.
Η αγία Τράπεζα στηρίζεται συνήθως σε έναν στύλο, ο οποίος συμβολίζει τον ασάλευτο στύλο της Εκκλησίας, το Χριστό, ή σε τέσσερις στύλους που συμβολίζουν τους τέσσερις Ευαγγελιστές. Πάνω στην αγία Τράπεζα υπάρχει το ιερό Ευαγγέλιο, το οποίο συμβολίζει την πραγματικό παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία και το γεγονός ότι η Εκκλησία διαφυλλάσει την Αλήθεια. Υπάρχει ακόμα ο Σταυρός ευλογίας, ο οποίος συμβολίζει την ανίκητη δύναμη της Εκκλησίας κατά του κακού, καθώς και το ιερό αντιμήνσιο, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Στο πάνω μέρος υπάρχει το ιερό Αρτοφόριο, πολυτελές κυτίο, ερμητικά κλειστό, στο οποίο φυλάσσεται ο καθαγιασμένος, από την Μ. Πέμπτη, άγιος ʼρτος εμποτισμένος με το τίμιο Αίμα του Κυρίου, για την μετάληψη των ετοιμοθάνατων πιστών. Εκατέρωθεν του Αρτοφορίου είναι τοποθετημένα τα κηροπήγια, τα οποία συμβολίζουν το ανέσπερο φως της χριστιανικής διδασκαλίας.
Πίσω από την αγία Τράπεζα υπάρχουν τα εξαπτέρυγα, μεταλλικά λάβαρα με παραστάσεις αγγελικών μορφών που ακτινοβολούν. Συμβολίζουν ασφαλώς το αγγελικό τάγμα των εξαπτερύγων αγγέλων, το οποίο παραστέκεται τιμητικά στο Θεό (Ησ.6:1-2, Αποκ.4:6-8). Στην περίπτωσή μας παραστέκονται τιμητικά στον Εσταυρωμένο Κύριο, ο Οποίος βρίσκεται ανάμεσα στα εξαπτέρυγα.
Στη βορειοανατολική πλευρά του ιερού βήματος υπάρχει η κόγχη της ιεράς Προθέσεως, η οποία συμβολίζει το ιερό σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου. Σε αυτή προετοιμάζονται τα τίμια Δώρα, πριν μεταφερθούν κατά τη Μεγάλη Είσοδο στην αγία Τράπεζα για να καθαγιασθούν. Η κόγχη αυτή φέρει την εικονογραφική παράσταση της Άκρας Ταπείνωσης και σπάνια την εικόνα της Γεννήσεως Στην Πρόθεση υπάρχει το άγιο Ποτήριο, στο οποίο σμίγεται ο οίνος (νάμα) και το νερό, τα οποία θα μεταβληθούν σε Αίμα Χριστού. Το Άγιο Ποτήριο ή Δισκοπότηρο είναι ένα κύπελο συνήθως χρυσό ή ασημένιο με υψηλή βάση, στο όποιο ρίχνεται ο οίνος και το ύδωρ την ώρα πού τελείται ή Άγία Προσκομιδή. Στη Θεία Λειτουργία άγιαζόμενα μετατρέπονται σε Αίμα Χρίστου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο τίθεται και το Σώμα του Χρίστου, μετά τον καθαγιασμό απ’ οπού μεταλαμβάνουν οι πιστοί. Εικονίζει το Ποτήριο εκείνο στο όποιο ο Κύριος Ιερούργησε και παράδωσε στους Αποστόλους το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Λουκ. κβ', 20).
Στη χριστιανική παράδοση κατά την τελετή της Προσκομιδής καθαγιάζεται μέσα σε αυτό Οίνος και Ύδωρ. Συμβολίζει το ποτήρι που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο.
Δίπλα υπάρχει το ιερό Δισκάριο, (μικρός, αβαθής, στρογγυλός δίσκος, χρυσός ή αργυρός, στον όποιο τοποθετείται, την ώρα πού τελείται ή Προσκομιδή ο Αμνός, το τεμάχιο άρτου, που αγιάζεται στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και θα μεταβληθεί σε Σώμα Χριστού, καθώς και άλλα τεμάχια από το πρόσφορο, αφιερωμένα στην Θεοτόκο, τους αγίους αγγέλους, τους ζώντες πιστούς, τους κεκοιμημένους πιστούς. Αυτό το ιερό σύνολο πάνω στο δισκάριο συμβολίζει την ενότητα της Εκκλησίας.,. Ομοίως πάνω σ' αυτόν τοποθετούνται οι μερίδες της Παναγίας, των Αγίων (των εννέα Ταγμάτων), των ζώντων και τεθνεώτων.
Συμβολίζει τη φάτνη της Βηθλεέμ, τη νεκρική κλίνη και τη γη.
Πάνω στο ιερό Δισκάριο υπάρχει επίσης ο Αστερίσκος, ο οποίος συμβολίζει τον αστέρα της Γεννήσεως και σκοπό έχει να εμποδίζει το ιερό κάλυμμα να ακουμπά στα τεμάχια του αγίου Άρτου. Στην ιερά Πρόθεση υπάρχει ακόμα η λαβίδα (κοχλιάριο) με το οποίο κοινωνούν οι πιστοί, η αγία λόγχη, η οποία συμβολίζει τη λόγχη που κεντήθηκε ο Κύριος κατά τη σταύρωση και ο σπόγγος που και αυτός συμβολίζει το σπόγγο που δόθηκε όξος στον Κύριο και το Ζέον, δοχείο που περιέχει ζεστό νερό, το οποίο χύνεται στο ιερό Πατήριο και συμβολίζει τη ζέση της πίστεως. Τέλος σε αυτή υπάρχουν τα καλύμματα των ιερών σκευών, ο αήρ και το ιερό μανδήλιο.
Άλλα σκεύη του ιερού Βήματος είναι το θυμιατήριο (θυμιατός), με το οποίο θυμιάζει ο ιερεύς το λαό και συμβολίζει την προσευχή των πιστών, η οποία κατευθύνεται ‘ως θυμίαμα ενώπιον του Θεού’ (Ψαλμ.140:2). Τα κουδουνάκια του θυμιατού συμβολίζει το εύηχο κήρυγμα της χριστιανικής διδασκαλίας και το άρωμα του θυμιάματος τη θεία χάρη (Φιλ.4:18). Οι λαμπάδες και οι φανοί των εισόδων και λιτανειών, τα οποία δίνουν λαμπρότητα στις ιερές ακολουθίες συμβολίζουν το φως του Χριστού, το οποίο διαλύει τα νοητά σκοτάδια των ανθρώπινων πλανών και ανοίγει το δρόμο για την εν Χριστώ σωτηρία.
Το ιερό Βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με το τέμπλο, το οποίο διαμορφώθηκε σταδιακά. Στις παλαιοχριστιανικές βασιλικές αποτελούνταν από μικρούς κονίσκους και μαρμάρινα ή ξύλινα θωράκια. Αργότερα προστέθηκαν οι μεγάλες εικόνες και διπλασιάστηκε σε ύψος και προστέθηκε το δωδεκάορτο, οπότε πήρε τη σημερινή του μορφή. Η επικοινωνία ιερού Βήματος και κυρίως ναού γίνεται με τις τρεις θύρες, την ωραία πύλη (κεντρική), από την οποία μπαινοβγαίνουν μόνο οι λειτουργοί, τη βόρεια και τη νότια πύλη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)